aktualia

Patrícia Corrêa (Portugalia), Emilia Kina, Małgorzata Łuczyna, Szymon Nowak, Filip Rybkowski, Jacek Złoczowski.

"Piękni malarze" to tytuł wystawy przygotowanej przez malarkę Agulę Swobodę na inaugurację działalności nowej cieszyńskiej galerii. Kuratorka zaprosiła do niej malarzy-mężczyzn, zainteresowana ich szeroko pojętym pięknem oraz prawdą emanującą z ich obrazów. Kobieta-malarka dostrzegła piękno nie tylko w samych artystach, ale także w harmonii barw, w kształcie form oraz w perfekcyjnym warsztacie i poziomie wykonania dzieł. Poza dniem wernisażu artystów reprezentować będą zarówno obrazy, jak i krótkie dokumenty filmowe – rozmowy zarejestrowane w pracowniach i na spacerach. „Piękno nie istnieje bez brzydoty, jak światło bez ciemności czy dobro bez zła. Wzajemnie się uzupełniają i przenikają, a zatem brzydkie też może być piękne...” – zauważa Artur Trojanowski, którego prace są pokazane w Cieszynie. Podobnie Wojciech Pietrasz, w którego mrocznych obrazach postaci, niby ulepione z błota, błąkają się po lesie, pustych polach, zaroślach. Zapytany o piękno, artysta odpowiada, że „jest to coś, co choć na chwilę sprawia, że czujemy się więksi, mądrzejsi, wrażliwsi, bardziej ludzcy...”. „Piękno należy do kategorii uniesień i w tym się głównie objawia” – twierdzi z kolei poeta, malarz, twórca filmików i obiektów ulicznych Krzysztof Gruse. „Piękno – definiuje z kolei Artur Przebindowski – to dla mnie specyficzna właściwość świata i zjawisk daleko wykraczających poza estetykę. Piękno jest ekstremalne i radykalne w swojej ekspresji. A jednocześnie naturalne, delikatne, stworzone jakby prawem najmniejszego wysiłku”. Kacper Dudek twierdzi natomiast, że „piękny to jest człowiek, kiedy mu się zajrzy w oczy”. „Niekiedy zdarza się, że patrząc na obraz doświadczamy czegoś, co wykracza poza wiernie oddane podobieństwo, równowagę form i kolorów. (...) To coś, co w pewnym aspekcie wydaje się zbędne, a jednak staje się istotą przekazu, wykraczając poza umiejętności warsztatowe” – mówi w rozmowie z Agulą Swobodą Robert Bubel. Na pytanie o piękno Jarosław Modzelewski, który także przyjął zaproszenie do udziału w wystawie „Piękni malarze”, odpowiada żartobliwie: „Używa się słowa piękno potocznie wobec tak różnych faktów, miejsc, osób, dzieł, zdarzeń, że można i wobec artystów. Piękna jest matematyka (wydaje mi się, że absolutnie), ale także piękna jest piosenka z »Rio Bravo« pt. »My rifle, my pony and me«”.

Robert Bubel, „1...2...3...”, 2016, olej na płótnie, 95 x 110 cm, fot. Tom Swoboda

Daniel Cybulski, Radosław Deruba, Emilia Kina, Filip Rybkowski, Robert Seikon, Michał Sroka.